پی آر پی چیست؟
پی آر پی یکی از موثرترین و نوآورانهترین روشها در روند درمان و التیام زخم به شمار میرود. در سالهای اخیر نقش بسیار قابل قبولی از خود در افزایش کیفیت زندگی بیماران ارائه کرده است.
پی آر پی در حقیقت کوتاه شده عبارت ( Platelet-Rich Plasma) و به معنای پلاسمای غنی از پلاکت است. این روش به دلیل استخراج پلاسمای خون خود بیمار و غنی کردن آن از پلاکت و فاکتورهای رشد، راهکاری ایمن در جهت ترمیم و بهبودی سریع تر زخم و بافت آسیب دیده محسوب میشود.
به طور کلی پی آر پی به دلیل تاثیرات مثبت و مقبولی که در روند ترمیم بافت دارد، به عنوان یک گزینۀ موثر به طور گستردهای در صنعت پزشکی و زیبایی کاربرد دارد. در ادامه به بررسی جوانب کلی استفاده از پی آر پی و اطلاعاتی که به دانستن آنها در رابطه با این روش درمانی نیاز دارید، خواهیم پرداخت.
مکانیسم پی آر پی در درمان زخم چگونه انجام میگیرد؟
پلاسما بخش مایع خون و پلاکتها سلولهای کوچکی هستند که در لخته شدن خون نقش دارند. در روش درمان زخم با پی آر پی، ابتدا مقداری خون (معمولا بین 10 تا 20 cc) از بیمار گرفته میشود. سپس با قرار دادن نمونه در دستگاه سانتریفیوژ، پلاسمای غنی از پلاکت طی دقایقی از سایر اجزای خون جدا میشود. پلاسمایی که طی این روند استخراج شده به صورت ژل یا کشیدن آن در سرنگ و تزریق مستقیم آن به محل زخم مورد استفاده قرار میگیرد.
برخی از تاثیرات پی آر پی که تاثیر مستقیم بر بهبودی بافت دارند، شامل موارد زیر میباشند:
- آزادسازی عوامل رشد ( آزادسازی این عوامل باعث تحریک فرایند التیام زخم میشود )
- تحریک سلول های بنیادی (عوامل رشد آزاد شده با هدف قرار دادن سلولهای بنیادی اطراف محل زخم، آنها را تحریک به تقسیم و تمایز مینمایند. این تحریک در تشکیل و ترمیم بافت موثر است.)
- افزایش خون رسانی (پی آر پی با تحریک تولید عروق خونی به افزایش خونرسانی و تامین اکسیژن کافی به بافت آسیب دیده کمک میکند )
- کاهش التهاب (حضور پلاکت و عوامل مرتبط با آن میتواند منجر به کاهش التهاب و به دنبال آن کاهش درد شود.)
- افزایش گلبولهای سفید (در نتیجه این افزایش، سیستم ایمنی تقویت شده و خطر عفونت در زخم کاهش مییابد.)
مزایای انجام پی آر پی در التیام زخم
این روش درمانی در درمان انواع زخمها نظیر زخمهای مزمن (زخم پای دیابتی و زخمهای فشاری)، زخمهای پس از عمل جراحی، زخمهای عفونی، زخمهای سوختگی، زخم بستر و… مورد استفاده قرار میگیرد.
از آنجایی که در این شیوه ی درمان از خون خود بیمار بهره گرفته میشود، روشی ایمن به شمار رفته و بیمار را با عوارض قابل توجهی نظیر واکنش آلرژیک مواجه نمیکند.
پی آر پی با تنظیم روند بهبود زخم از تشکیل اسکار جلوگیری کرده و باعث بهبود بافت پوست نیز میشود.
موارد منع استفاده از این روش
قبل از انجام پروسه در رابطه با وضعیت جسمانی خود با یک درمانگر و متخصص زخم مشورت کنید تا از مناسب بودن این راهکار برای شما اطمینان حاصل شود. برخی از مواردی که باید به آنها توجه ویژه داشته باشید و ممکن است برای شما ممانعت ایجاد کنند، عبارتند از:
- عفونت فعال در زخم
- مصرف برخی داروها نظیر داروهای ضدانعقاد (وارفارین) و آسپرین
- اختلالات خونریزی
- دوران بارداری و شیردهی
عوامل تاثیرگذار بر اثربخشی
اثر بخشی این روند در درمان زخم به عوامل متعددی بستگی دارد. در ادامه به برخی از مهمترین آنها اشاره میشود:
- ویژگی های زخم مانند نوع زخم، عمق و وسعت زخم، مدت زمان زخم، وجود یا عدم وجود عفونت در پاسخ دهی به درمان موثراند و زخمهای با خصوصیات منحصر به فرد در پاسخ دهی به درمان به طور متفاوتی عمل میکنند.
- از دیگر عوامل دخیل میتوان به روش تهیه و تزریق پی آر پی اشاره کرد. غلظت و کیفیت پلاکت ها، روش تزریق و همچنین تعداد جلسات درمانی نیز بر روند التیام بافت کارآمد اند.
- وضعیت عمومی بیمار در کیفیت پاسخ دهی به درمان نقش بسیار مهمی دارد. مواردی مانند سن بالا، بیماری های زمینهای و ضعف سیستم ایمنی بدن ممکن است باعث کند کردن بهبودی و افزایش خطر عفونت شوند.
- انتخاب پانسمان مناسب توسط درمانگر جهت تسریع روند ضروری است.
- توجه به رژیم غذایی و سبک زندگی سالم مانند پرهیز از مصرف دخانیات، کنترل استرس و اضطراب، فعالیت بدنی مناسب، مصرف ویتامینها و مواد معدنی و … برای دستیابی به بهترین نتیجه لازم میباشند.
برای تجربۀ یک روش درمانی کارآمد و موثر توجه به انتخاب درمانگر مجرب ضروری است. - پی آر پی باید تحت نظر متخصص و در یک کلینیک معتبر انجام شود تا بیمار یک پاسخ درمانی بدون عارضه و مثمر ثمر دریافت کند. شما بیمار عزیز میتوانید با مراجعه به کلینیکهای زخم در اراک، از خدمات منحصر به فرد و مشاوره افراد متخصص بهره مند شوید تا بهترین شیوۀ درمانی در جهت رضایت خاطر شما تعیین و انجام گردد.
جمع بندی
پی آر پی به عنوان یک درمان موثر در بهبود زخمها با مکانیسمهای مختلفی از جمله آزادسازی عوامل رشد، تحریک سلولهای بنیادی، افزایش خونرسانی و کاهش التهاب عمل میکند. با توجه به نتایج مثبت این روش در مطالعات بالینی و مزایای متعددی که به آن اشاره شد، میتوان آن را به عنوان یک راه حل و گزینۀ ارزشمند در درمان زخمها و تسریع فرایند ترمیم بافتهای آسیب دیده مدنظر قرار داد. استفاده از این فناوری نوین و کارآمد میتواند به بهرهوری بالاتر در درمانهای پزشکی منجر شود.